Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Συνηθίζει ο κόσμος

«Συνηθίζει ο κόσμος, ξέρετε. Πλέον κανείς δεν εκπλήσσεται από τα στρατεύματα των ρινόκερων που διασχίζουν καλπάζοντας τους δρόμους. Οι άνθρωποι παραμερίζουν, τους αφήνουν να περάσουν και μετά συνεχίζουν τον περίπατό τους και συνεχίζουν τις δουλειές τους σα να μη συμβαίνει τίποτε.».

Πολιτική ως θέαμα κι όχι πράξη;


Το καθεστώς είναι πια γεγονός. Η γελοιότητα είναι διαβατήριο για την εξουσία, με την ανοχή των θεσμών και της ίδιας της κοινωνίας. Είσαι δικαστής και διαβάζεις στην Καθημερινή για το παράλληλο τραπεζικό σύστημα του Βαρουφάκη, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί σου. Είσαι δημοσιογράφος και καλείς τον Μιχελογιαννάκη να κάνεις πλάκα. Είσαι ψηφοφόρος και θα ξαναψηφίσεις οτιδήποτε λούμπεν και φαντεζί για να ικανοποιήσεις το κόμπλεξ σου μην τυχόν και εκλεγούν ανώτεροι από σένα στην εξουσία! Αρκεί ο υποψήφιος να βγει στο μπαλκόνι με πολύχρωμα ρούχα, κραυγάζοντας την υστερία του και το πλήθος θα τον αποθεώσει.
Πώς προέκυψε όλο αυτό; Από τη σοβαροφάνεια και τη συγκεκαλυμμένη «εγκληματικότητα» των προηγούμενων. Μια κοινωνία που έφτασε στον μηδενισμό και στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος ανέχεται πλέον τα πάντα. Αρκεί να είναι ιδιαίτερα και φαιδρά. Διασκεδαστικά και δραματοποιημένα. Στο κάτω-κάτω, μιλάμε για τεράστια στρώματα εκτός παραγωγικής οικονομίας, ανενεργά και παθητικοποιημένα που εκλαμβάνουν την πολιτική ως θέαμα και όχι ως πράξη.

Αλέξης, ο εθνικός μας κανακάρης..

.Μόνο το «σύνδρομο της Ελληνίδας μάνας» μπορεί να ερμηνεύσει την εντυπωσιακή αποδοχή του πρωθυπουργού απ' το 62% των ψηφοφόρων. Εκείνη τη μάνα εννοώ, που δικαιολογεί στον κανακάρη της τα πάντα και βγάζει νύχια να τον προστατέψει. Που κλείνει μάτια και αυτιά στην ξεροκεφαλιά του, στις αυτοκαταστροφικές επιλογές του, στη μετριότητα και στις εξόφθαλμες αδυναμίες του. Ας λέει ο καθένας ό,τι θέλει, αυτή πιστεύει ότι το κυνηγάνε το παιδί θεοί και δαίμονες. Αν μάλιστα τον έχει και μοναχογιό, πέφτει επάνω του να τον προφυλάξει από την κακογλωσσιά του κόσμου. Ταγμένη στη φαντασιακή εικόνα που έχει πλάσει στο μυαλό για τον ομορφονιό της, αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα.

Αυτή είναι, ίσως, μια εξήγηση της θεαματικής αποδοχής του Τσίπρα απ' το ποσοστό του 62%. Μόνο που η εθελοτυφλία και η αυταπάτη στην πολιτική ζωή είναι ολέθρια για όλους και κοστίζει ακριβά σε βάθος χρόνου. Η άρνηση να δει κανείς την ανικανότητα ενός πρωθυπουργού να επιλέγει συνεργάτες τον κάνει να ερμηνεύει την αβουλία του σαν τακτική• την ακρισία του σαν πανέξυπνο ελιγμό• την ξεροκεφαλιά του σαν τον δυναμισμό ενός ηγέτη. Ακόμα και την τραγική ομολογία του πρωθυπουργού ότι πέντε μήνες είχε λανθασμένη αντίληψη και βολοδέρναμε σαν την ανεμοδούρα, την εκλαμβάνει όποιος εθελοτυφλεί για ντομπροσύνη και ανάληψη ευθύνης.
Κατανοώ την προσπάθεια ενός ανθρώπου ή λαού απελπισμένου να κρατηθεί με νύχια και με δόντια απ’ τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις του. Φαίνεται πως οι υποστηρικτές του Αλέξη, έχοντας επενδύσει πάνω στον εθνικό τους κανακάρη, δεν αντέχουν να δεχτούν την ανεπάρκειά του, τα σοβαρά ελλείμματα υποδομής. Και δεν ξέρω αν αυτές οι σκέψεις μου πεισμώνουν πιο πολύ το φαν κλαμπ των οπαδών του -σαν τα μικρά παιδιά- ή διαφωτίζουν κάπως την κατάσταση.
Μα είναι απολύτως αναγκαίο να δούμε κάποτε την οδυνηρή πραγματικότητα. Έγκαιρα όμως. Γιατί το πρόβλημα, το ξαναλέω, είμαστε εμείς.
(protagon)

Καιρός να αλλάξουμε κουλτούρα και νοοτροπία....


Ένα αγγλοσαξωνικό ανέκδοτο έχει ως εξής: μέσα σε μία μεγάλη τάφρο έχουν πέσει μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί και οικονομολόγοι και διαβουλεύονται τον τρόπο για να βγουν έξω από την τάφρο. Αρχικά οι μηχανικοί προτείνουν να σχηματιστεί μία ανθρωπογενής πυραμίδα, ώστε ένας – ένας να αρχίζουν να βγαίνουν έξω από την τάφρο. Οι γιατροί πάνω στο σχέδιο αυτό επισημαίνουν την ανάγκη της κατανομής των βαρών των ανθρωπίνων σωμάτων ( οι πιο βαρείς χαμηλά στη βάση, οι πιο ελαφριοί στην κορυφή). Οι δικηγόροι προτείνουν να υπογράψουν ένα συμβόλαιο αυτοί που θα βγαίνουν έξω, να τραβάνε και τους υπόλοιπους. Και έρχεται και η σειρά των οικονομολόγων, οι οποίοι λένε το εξής καταπληκτικό: Ας υποθέσουμε ότι έχουμε σκάλα και βρεθήκαμε έξω από την τάφρο. Τότε θα αρχίσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, την ανάπτυξη κλπ μπλα – μπλα, και η ουσία είναι ότι βρίσκονται ακόμη μέσα στην τάφρο!
Το πόσες ομοιότητες έχει το ανέκδοτο αυτό με τη σημερινή κατάσταση της χώρας, που μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας εμπιστεύτηκε μαθητευόμενους μάγους της οικονομίας που είχαν ως στόχο να χακάρουν τα ΑΦΜ και να δημιουργήσουν εκ του μη όντος παράλληλο νόμισμα και παράλληλη τράπεζα, το αφήνω στη διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη…
Αφού κουραστήκαμε επί 6 μήνες από διαλέξεις οικονομολόγων και καθηγητών της θεωρίας των παιγνίων, για τη βιωσιμότητα του χρέους και αφού ανακαλύψαμε ότι το εναλλακτικό σχέδιο ήταν το plan dou στο Χολαργό και το χακάρισμα στη γραμματεία εσόδων, ήρθε η ώρα να κάνουμε μία αποτίμηση της σκληρής και οδυνηρής πραγματικότητας. Η χώρα πλέον έχοντας μία μίνι πτώχευση και στον ιδιωτικό τομέα λόγω των capital controls που επέβαλαν οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί μετατρέπεται με βίαιο τρόπο και μετασχηματίζεται σε μία δημοκρατία λατινοαμερικάνικου τύπου. Ελάχιστοι ολιγάρχες που έχουν φυγαδεύσει τα χρήματα στο εξωτερικό και συγκροτούν το κόμμα της δραχμής και πολλοί απελπισμένοι έμποροι, χωρίς τζίρο και χρέη σε τράπεζες και εφορίες, άνεργοι του ιδιωτικού τομέα και κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι με προνόμια και συντεχνίεςπου δεν θέλουν διαρθρωτικές αλλαγές, πιέζουν για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Επί του παρόντος δεν συγκροτούν ακόμη πλειοψηφία, αλλά όσο βαθαίνει η κρίση, χάρη στους ερασιτεχνικούς χειρισμούς στην οικονομία, θα πιέζουν ολοένα και περισσότερο και θα καταστήσουν μειοψηφία τους νοικοκύρηδες, εκείνους που έζησαν μετρημένο βίο χωρίς παράλογα ανοίγματα, τους ανθρώπους του μόχθου, αλλά και όσους με τη φοροδιαφυγή των προηγούμενων χρόνων άντεξαν στην κρίση. .
Στην Ελλάδα της πολυποίκιλης κρίσης σήμερα, έχουμε ανάγκη από μία επανάσταση του αυτονόητου και από μία θεώρηση του κόσμου τέτοια ώστε η χώρα μας να μην είναι ο ομφαλός της Γης… Ασφαλώς και χρεοκοπήσαμε, ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και φυσικά οικονομικά, αλλά δεν είμαστε οι μόνοι, ούτε οι νεφελίμ, οι σιωνιστές και οι μασόνοι αποφάσισαν να μας καταστρέψουν. Και φυσικά δεν είναι λύση το «ξανθό γένος», ούτε με δημοψηφίσματα διαγράφεται ένα χρέος 350 δις ευρώ…
Τι πρέπει να γίνει; Να πάψουμε οι πολίτες να είμαστε απαθείς δέκτες αυτού του είδους των παιγνίων που παίζονται στην πλάτη μας με παράλογα και παράξενα σχέδια κερδοσκόπων που χρησιμοποιούν τη χώρα ως εργαστήρι για να πλουτίζουν. Ρώσοι μεγιστάνες από τη μια, μαύρο χρήμα, κερδοσκοπικά παίγνια από νομπελίστες οικονομολόγους και ξένα funds, όλοι μας έχουν ως πειραματόζωα και αναπτύσσουν θεωρίες στου κασίδη το κεφάλι…. Να απαιτήσουμε θεσμική θωράκιση και διαφάνεια σε κάθε λογής προμήθειες, ή έργα. Να συνειδητοποιήσουμε ότι η μικροκατεργαριά η δική μας (στη φοροδιαφυγή, στη μικρο-παρανομία κλπ) νομιμοποιεί πολιτικά και ηθικά τους μεγάλους κατεργάρηδες.
Να αλλάξουμε εν ολίγοις κουλτούρα και νοοτροπία απέναντι σε αυτό που ονομάζουμε κράτος και δημόσια σφαίρα. Να κάνουμε τη δική μας επανάσταση όχι εν όπλοις, αλλά επανάσταση στον κόσμο των ιδεών, της συλλογικότητας, να γίνουμε εν ολίγοις αντικομφορμιστές, να διεκδικήσουμε ρήξη με το κακό παρελθόν που μας έφερε στην κατάσταση της χρεοκοπίας και όχι τη διαιώνισή του…

«Θα χρειαστεί να πηγαίνουμε με σακουλίτσες με χρήματα για να πάμε στο εστιατόριο".


Με τα πιο μελανά χρώματα περιέγραψε τυχόν επιστροφή στη δραχμή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας.
Σύμφωνα με τον ίδιο σε περίπτωση υλοποίησης αυτού του σεναρίου ακόμα και οι 1.000 δραχμές για 1 ευρώ ίσως θα ήταν επιεικής εκτίμηση.
Όπως εξήγησε η υποτίμηση της δραχμής σε σχέση με τα άλλα νομίσματα θα έφτανε και το 70%.
Υπενθύμισε, μάλιστα, το παράδειγμα της Αργεντινής, το νόμισμα της οποίας την πρώτη χρονιά της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 75% και πλέον έχει υποτιμηθεί σωρρευτικά κατά 1.000%.
«Επιστροφή στη δραχμή θα σημαίνει εκρηκτική αύξηση των τιμών και σημαντική υποβάθμιση των εσόδων των Ελλήνων. Υποτίμηση ενός νομίσματος σημαίνει πως ό,τι εισάγεται αυξάνεται όσον αφορά την τιμή του. Αυτά τα έζησε η Ελλάδα το 1974-2000. Ο πληθωρισμός θα εκτοξευθεί στο 20% ή το 30%» περιέγραψε την επόμενη ημέρα ο κ. Μάρδας.
«Θα χρειαστεί να πηγαίνουμε με σακουλίτσες με χρήματα για να πάμε στο εστιατόριο. Αυτό το έζησε το Ζαίρ που εφάρμοσε μια μορφή του σχεδίου αυτού» συμπλήρωσε.
Ο κ. Μάρδας ανακοίνωσε ότι σήμερα ή αύριο θα δώσει στη δημοσιότητα ένα κείμενο σε συνεργασία με άλλο υπουργό της κυβέρνησης για τις επιπτώσεις από τυχόν επιστροφή στη δραχμή.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Βαρουφάκης το ελληνικό "πρότυπο" για τον εξαπατημένο και ευκολόπιστο Έλληνα!!!!!!


Δεν θα με απασχολούσε ο κ. Βαρουφάκης, αν δεν πίστευα πως αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα ελληνικής νοοτροπίας. Πρόκειται για ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει όλα τα ελαττώματα της Φυλής. Η τροχιά του στην Πολιτική τα αποκαλύπτει. Τον γνωρίσαμε προεκλογικά να αγορεύει στα κανάλια ως αυθεντία περί τα οικονομικά. Με αυτάρεσκο χαμόγελο απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις του παρουσιαστή, με τη βεβαιότητα του παντογνώστη, του παντοδύναμου, του αλάθητου. Ακλόνητο το επιχείρημά του. Οι Ευρωπαίοι θα υποχωρήσουν σε όλες τις ελληνικές αξιώσεις για τον απλούστατο λόγο ότι η έξοδός μας απ’ το ευρώ θα κόστιζε απείρως περισσότερα σ’ αυτούς απ’ ό,τι σε μας. Ηταν ο τετραπέρατος και καπάτσος Ελληνας που έπαιζε στα δάχτυλα τους πανίσχυρους Ευρωπαίους. Οταν πρωτοσυναντήθηκε με τον Σόιμπλε, προσπάθησε να τον κολακέψει, δηλώνοντας, χατζηαβατικά, ότι από φοιτητής τον θαυμάζει. Ο Σόιμπλε, όχι μόνον δεν «μάσησε», αλλά μετά από λίγες μέρες αποκάλεσε τον κ. Βαρουφάκη «ανόητα αφελή». Και αυτός τότε εξεμάνη. Οι γαλιφιές του μεταβλήθηκαν σε ύβρεις και καταγγελίες. Ηταν ο αγανακτισμένος Καραγκιοζοέλληνας, που για όλα τα κακά τού φταίνε οι ξένοι. Με την ίδια βεβαιότητα ο κ. Βαρουφάκης επέμενε ότι δεν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ. Και όταν του επισήμαναν την εμμονή των «θεσμών», αυτός απάντησε με το γνωστό χαμόγελο του αυτοϊκανοποιημένου. Θα βρούμε ένα-δύο ανώδυνα προϊόντα (πιθανώς εννοούσε κάτι σαν τη ρίγανη ή το χαμομήλι), ώστε να ανταποκριθούμε στο αίτημα. (Των κουτόφραγκων.) Ηταν ο «ευφυέστατος Ελληνας», που στηρίζει την «ισχύ» του στην υποβάθμιση της νοημοσύνης όλων των άλλων.
Νομίζω ότι έφθασε η ώρα και των δικών μας ευθυνών. Δεν μπορεί εσαεί να είμαστε «θύματα λαϊκιστών και λαοπλάνων πολιτικών». Μετά την κραυγαλέα «εξαπάτησή μας» από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛ., είναι αδύνατον να επικαλεσθούμε και άλλη «αποπλάνηση». (Θα θυμίζουμε το ευθυμογράφημα του Σταμ-Σταμ για τη μάλλον εκουσίως βιασθείσα κόρη. Οταν ο χωροφύλαξ, αυτόπτης μάρτυς, ερωτάται αν το θύμα εβιάσθη, απαντά: Τι εβιάσθη, κ. Πρόεδρε. Παρα-βιάσθη, μια και δυο και τρεις φορές.) Η συγκεκριμένη επισήμανση αφορά κυρίως τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα πράξουν στις επόμενες εκλογές; Θα μείνουν στο πλευρό του «εκβιασθέντα» ή προσγειωθέντα κ. Τσίπρα; Θα ακολουθήσουν το άλμα αυτοχειρίας που προτείνουν η Χ.Α. και το ΚΚΕ; Ή θα «εμπιστευθούν» ξανά κάποιο λαφαζάνειο μόρφωμα, στο οποίο δεν είναι παράλογο να καταψηφίζεις τη βασική επιλογή του κόμματός σου και συγχρόνως να το στηρίζεις στην εξουσία (προφανώς για τη νομή της); Πρόκειται για τελευταία εκδοχή της αριστερής ηθικής.
Φίλες και φίλοι. Πριν από μερικές εβδομάδες οι Βρετανοί επανεξέλεξαν τον Κάμερον, ο οποίος τους υποσχέθηκε ανάκαμψη μόνον με τη συνέχιση της λιτότητος. Και συνέτριψαν τους Εργατικούς που είχαν επαγγελθεί το τέλος της λιτότητος. Οι δε Βρετανοί δεν είχαν «εξαπατηθεί» κατ’ εξακολούθησιν και κατά συρροήν από τους πολιτικούς τους. Δεν αντιμετώπιζαν θέμα αφανισμού της χώρας τους. Απλώς είχαν τη νοημοσύνη ώστε να διακρίνουν το εφικτό από το επιθυμητό. Εμείς θα εξακολουθήσουμε να εθελοτυφλούμε και να αυταπατώμεθα; Διότι το βέβαιον είναι ότι το ποιητικό του «πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου λαού» ηχεί στις ημέρες μας και για όλους μας ως παραδοχή εθνικής κατάντιας και έσχατης καταισχύνης...
Έντυπη

Ακούστε τι είπε....

Δεν μπορεί, πλάκα μας κάνει


Δεν μπορεί, πλάκα μας κάνει. Σύμφωνα με δημοσιογράφο της βρετανικής Telegraph, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης επιβεβαιώνει σχεδίου Β, που μεταξύ άλλων προέβλεπε υποκλοπές των ΑΦΜ όλων των Ελλήνων φορολογουμένων!
Η αποκάλυψη της Καθημερινής της Κυριακής πως ο πρώην υπουργός Οικονομικών είχε εκπονήσει σχέδιο Β στο οποίο περιλαμβάνονταν η υποκλοπή των ΑΦΜ όλων των φορολογουμένων, χάκινγκ στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων με στόχο τη δημιουργία ενός παράλληλου τραπεζικού συστήματος και εντέλει η μετάβαση σε μια "νέα δραχμή" έχουν φυσικά προκαλέσει σάλο.

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ


Στο γράφημα που ακολουθεί αποτυπώνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν. Με το μπλε χρώμα απεικονίζεται η εξέλιξη του οικονομικού κλίματος στην Ευρωζώνη (πρόκειται για τον μέσο όρο των 19 χωρών συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας), ενώ με το κόκκινο χρώμα καταγράφεται ο δείκτης οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 2015 το οικονομικό κλίμα βελτιώθηκε, ίσως λόγω της προσδοκίας ότι με τη νέα κυβέρνηση τα πράγματα θα βελτιωθούν. Τους τελευταίους πέντε μήνες ο δείκτης μοιάζει να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, γεγονός που δείχνει την κατάρρευση της εμπιστοσύνης και το αρνητικό κλίμα. Ο δείκτης του οικονομικού κλίματος θεωρείται ο πρόδρομος δείκτης από τον οποίο φαίνεται πώς θα είναι η διακύμανση του ΑΕΠ της χώρας. Με βάση τα στοιχεία αυτά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι προφανές ότι το 2015 θα κλείσει με μεγάλη ύφεση -υπολογίζεται στο -4% από τις Βρυξέλλες ή στο -3% από την Standard & Poor's- για την ελληνική οικονομία... Κι αυτό ενώ πριν από λίγους μήνες οι προβλέψεις έκαναν λόγο για ανάπτυξη 2,4% το 2015, εκτίμηση που πλέον μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός.

Το εξάμηνο της επαναστατικής γυμναστικής

Να ζήσουμε να θυμόμαστε το εξάμηνο επαναστατικής γυμναστικής. Ήταν συγκλονιστικό. Καταρχήν καταργήσαμε την τρόικα και συνομιλούσαμε μόνο με τους Θεσμούς. Το Φλεβάρη από την αξιοπρέπεια μεταβήκαμε στη δημιουργική ασάφεια. Τον Μάρτη πετάξαμε το μανδύα των ευρωπαϊστών και τον Απρίλη μαζεύαμε όλα τα λεφτά από τους κουμπαράδες των Δήμων, των Νοσοκομείων και των δημόσιων επιχειρήσεων. Τον Μάιο συζητήσαμε εκτενώς το σχέδιο για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, αλλά δεν βρέθηκαν εθελοντές για γιουρούσι στο Νομισματοκοπείο.
Τις μεγάλες στιγμές τις ζήσαμε τον Ιούνιο. Αφού πρώτα ξεπατώσαμε τους εταίρους στις Συνόδους Κορυφής και τα Eurogroup, διχάσαμε τη χώρα με ένα δημοψήφισμα-ψήφο εμπιστοσύνης. Οι πολίτες είπαν «Όχι», η Κυβέρνηση απάντησε «σωστό κι αυτό» και μας ξηγήθηκε το Μνημόνιο 3.0.

Game of Thrones αλά... ελληνικά με Βαρουφάκη, Τσίπρα, Μέρκελ, Σόιμπλε!

TΟ περιοδικό της εφημερίδας Zeit παρουσιάζει σειρά 10 σκίτσων (όσα και τα επεισόδια της σειράς) για την ελληνική κρίση. Ο Γιάνης (Βαρουφάκης) με το σπαθί του, ο Αλέξης (Τσίπρας) που έρχεται ως Μεσσίας, ο Αντώνης (Σαμαράς) ως άλλος Τύριον δίπλα στην Άνγκελα Μέρκελ. 

"Η άνοδος και η πτώση της Ελλάδας εξηγεί πολλά για την Ευρώπη, την πολιτική και την εξουσία – σε ένα βαθμό παρόμοια με το Game Of Thrones. Ένας οδηγός στην κρίση", γράφει το Zeit Magazin.

Είναι σκίτσα δια χειρός Miriam Migliazzi και Mart Klein, που δείχνουν την ελληνική κρίση μέσα από σκηνές του Game Of Thrones. Ο Γιώργος Παπανδρέου ως άλλη... Σέρσεϊ περατά το δικό του "Δρόμο της Ντροπής", ο Αντώνης Σαμαράς σαν νάνος Τύριον μιλά με τη Βασίλισσα (Άνγκελα Μέρκελ), ο Αλέξης Τσίπρας αποθεώνεται από τα πλήθη ή προσπαθεί μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη να σκοτώσουν το δράκο (τρόικα).
Επεισόδιο 1 – Μια σκιώδης συμφωνία




"Είναι μέσα. Τον Ιούνιο του 2000, οι ηγέτες των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαιρετίζουν την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ. Ο Γερμανός καγκελάριος συγχαίρει τον Έλληνα πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και η δυστυχία ξεκινά. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι ισολογισμοί της Ελλάδας είναι εκτός ορίων αλλά κανείς δεν ακούει 

Επεισόδιο 2 – Η ελληνική ευκολία




Η χώρα πανηγυρίζει τη δραστική μείωση των επιτοκίων μετά την ένταξή της στο ευρώ. Το φθηνό χρήμα επιτρέπει στην οικονομία να ανθίσει. Η ανεργία μειώνεται, οι μισθοί αυξάνονται. Το 2004 η χώρα διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ελλάδα ξαφνικά μοιάζει με χώρα – μοντέλο 

Επεισόδιο 3 – Η μεγάλη ντροπή




Δράμα στην Αθήνα καθώς αποκαλύπτεται ξεκάθαρα πόσα λεφτά σπαταλήθηκαν. Η διαφθορά και η κακοδιαχείριση είναι ανεξέλεγκτη. Το 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο νέος επικεφαλής της κυβέρνησης, παραδέχεται στις Βρυξέλλες και όλο τον οικονομικό κόσμο ότι το έλλειμμα είναι διπλάσιο απ’ όσο αρχικά είχε υποστηριχθεί. 

Επεισόδιο 4 – Τα λεφτά των άλλων




Η Ελλάδα έχει σπαταλήσει όλη την εμπιστοσύνη και η φήμη της έχει καταστραφεί. Η χρεοκοπία πλησιάζει καθώς οι επενδυτές αποσύρουν τα χρήματά τους. Αλλά η Ευρώπη συνεχίζει να δείχνει αλληλεγγύη. Τον Μάιο του 2010, οι ηγέτες του γερμανικού συνασπισμού, ανάμεσά τους ο Βόλκερ Κόντερ, ο Γκίντο Βέστερβέλε και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εγκρίνουν ένα πακέτο διάσωσης. 

Επεισόδιο 5 – Εξέγερση




Τα επεισόδιο παραλύουν τη χώρα. Πολλοί Έλληνες είναι σε απόγνωση. Οι δουλειές εξαφανίζονται, οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται. Η οικονομία συρρικνώνεται υπό το βάρος της λιτότητας και το πρόγραμμα διάσωσης και το 2011 η χώρα χρειάζεται περισσότερα λεφτά. Ένα δεύτερο πακέτο με περισσότερα μέτρα περνάει. 

Επεισόδιο 6 – Ένα εγωιστικό δώρο




Μέχρι αυτό το σημείο είναι ξεκάθαρο ότι το βάρος από το ελληνικό χρέος είναι μεγάλο. Οι Έλληνες περνούν μήνες διαπραγματεύσεων με τον τραπεζίτη Ζόζεφ Άκερμαν, τον επικεφαλής εκπρόσωπο των ιδιωτών δανειστών της χώρας. Τον Μάρτιο του 2012, το μισό χρέος διαγράφεται, με την ελπίδα ότι τα υπόλοιπα θα ξεπληρωθούν. 

Επεισόδιο 7 – Η επίσκεψη της καγκελαρίου




Είναι η Βασίλισσα της Ευρώπης; Η Άνγκελα Μέρκελ ταξιδεύει στην Αθήνα την Άνοιξη του 2014 όπου ο Αντώνης Σαμαράς έχει πια γίνει πρωθυπουργός. Θέλει να αποκτήσει ιδία άποψη για την κατάσταση. Η οικονομία πάει καλύτερα, αλλά αυτά τα κέρδη δεν έχουν φτάσει στους πολίτες. Η ανεργία είναι ακόμη κοντά στο 25% και ο αριθμός των απογοητευμένων Ελλήνων αυξάνεται.

Επεισόδιο 8 – Ένας Αριστερός ήρωας




Επανάσταση στην κάλπη. Ο Αλέξης Τσίπρας εκλέγεται πρωθυπουργός τον Ιανουάριο του 2015. Υπόσχεται να τελειώσει τις πολιτικές λιτότητας και να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Ο ελληνικός λαός είναι σε κλίμα ευφορίας. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια υπάρχει ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα χωρίς την παλιά ελίτ που έριξε τη χώρα στα βράχια. 

Επεισόδιο 9 – Η μάχη με την τρόικα




Αντί να μάχεται τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, ο Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, εμπλέκονται σε μια μάχη με τους δανειστές για τη μείωση του χρέους. Η προσπάθεια αποτυγχάνει και καμία από τις δυο πλευρές δεν βγαίνει αλώβητη. Η κρίση κλιμακώνεται, ωθώντας τη χώρα πιο κοντά στο Grexit καθώς οι τράπεζες κλείνουν.

Επεισόδιο 10 – Ο ευρωπαϊκός θρόνος




Οι Ευρωπαίοι άφησαν πίσω τους μερικές δραματικές εβδομάδες. Η ελληνική κυβέρνηση αφήνει τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους της στην ευρωζώνη. Μετά, οι Έλληνες ψηφίζουν σε δημοψήφισμα ενάντια σε αυτό που θεωρούν διαταγή και κατηγορούν τη Μέρκελ πως είναι σκληρόκαρδη ηγεμόνας της Ευρώπης. Αλλά η Ελλάδα θέλει να μείνει μέλος της ευρωζώνης. Μετά από νέες, ολονύχτιες διαπραγματεύσεις, η ελληνική κυβέρνηση καταλήγει σε συμφωνία με τους δανειστές της. Μετά, ξεκινούν διαπραγματεύσεις για νέο πακέτο βοήθειας και η χρεοκοπία απομακρύνεται, τουλάχιστον για την ώρα. Αλλά τι σημαίνει αυτό για την Ευρώπη; Κανείς δεν ήθελε να αναλάβει την ευθύνη για τίποτα, κανείς δεν ήθελε να καθίσει στο θρόνο, ούτε καν η καγκελάριος. Κανένας πολιτικός δεν μπορεί να βρει λόγια για αυτό που ήταν η Ευρώπη, για αυτό που είναι και για αυτό που θα γίνει. 

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Χάνει το κόμμα του ο Τσίπρας



Κανονικά ο κύριος Λαφαζάνης, αφού στηρίζει την κυβέρνηση, θα έπρεπε να είναι προβληματισμένος, τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος από την εικόνα που παρουσίασε και παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως όχι. Δεν συνέβη αυτό γιατί ο κύριος Λαφαζάνης γνωρίζει κάτι πολύ σημαντικό. Μπορεί η επιρροή του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να είναι μεγάλη μεν αλλά μειοψηφική, όμως ο ίδιος ελέγχει πλέον την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.

Από τα 201 μέλη της τα 109 συνοδοιπορούν με τον κύριο Λαφαζάνη.

Που σημαίνει ότι ο κύριος Τσίπρας και οι σύμμαχοί του κινδυνεύουν να χάσουν το κόμμα σε ενδεχόμενη σκληρή και μετωπική αντιπαράθεση. Κινδυνεύουν να χάσουν τον έλεγχο της Κουμουνδούρου και τη σφραγίδα του κόμματος.

Σε ένα πολύ ακραίο σενάριο, αλλά όχι απίθανο σε περίπτωση σύγκρουσης, ο πρωθυπουργός κινδυνεύει να βρεθεί στη σουρεαλιστική κατάσταση να μην ελέγχει το κόμμα ή να έχει εκλεγεί με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πλέον το κόμμα του κυρίου Λαφαζάνη και όχι το δικό του, λένε στελέχη με γνώ των εσωκομματικών συσχετισμών.

Η κατάσταση αυτή είναι μαχαιριά στα πλευρά του πρωθυπουργού και πηγή μεγάλων κινδύνων για του Μαξίμου, λένε στελέχη με γνώση την ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως γίνεται αντιληπτό δυσκολεύει τους χειρισμούς που οφείλει και πρέπει να κάνει για να σχηματίσει κυβέρνηση ικανή να υλοποιήσει τις συμφωνίες.

Οι ισορροπίες λοιπόν που διαμορφώνονται στο ΣΥΡΙΖΑ απαιτούν πολύ λεπτούς, σχεδόν χειρουργικούς χειρισμούς, επισημαίνουν κυβερνητικά στελέχη και αν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί εντός του κόμματος, τότε η ανάγκη προσφυγής στις κάλπες θα είναι πιο επιτακτική.

Θεωρούν δε ως πάρα πολύ πιθανό το ενδεχόμενο αυτό να γίνει με άλλο κόμμα, γιατί οι διαφωνούντες δεν πρόκειται να παραιτηθούν, αλλά είναι πιο πιθανό να διεκδικήσουν να ελέγξουν πλήρως το ΣΥΡΙΖΑ. Και αν τα καταφέρουν τότε ο κύριος Τσίπρας θα υποχρεωθούν να δημιουργήσουν νέο πολιτικό σχήμα. Προς το παρόν για ορισμένους βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά για τους γνώστες είναι ένα ενδεχόμενο με αρκετές πιθανότητες, που θα αυξάνουν όσο οξύνεται η αντιπαράθεση με το ρεύμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να ερμηνευθεί και η σουρεαλιστική προσέγγιση του Παναγιώτη Λαφαζάνη ο οποίος δεν ψηφίζει τη συμφωνία, αλλά στηρίζει την κυβέρνηση. Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι σε περίπτωση που ανέτρεπε την κυβέρνηση, ενδεχομένως να έχανε συμμάχους εντός του ΣΥΡΙΖΑ και επομένως την πλειοψηφία που τώρα έχει στην Κεντρική Επιτροπή και η οποία είναι προϊόν της συμφωνίας, αλλά οι σημερινοί συνοδοιπόροι δεν συμφωνούν σε όλα. Ο κύριος Λαφαζάνης, λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει ότι η πλειοψηφία αυτή είναι υπαρκτή μεν, αλλά συγκυριακή και όχι σταθερή.

Οσον αφορά στις εκλογές, στελέχη κοντά στου Μαξίμου θεωρούν ότι η καλύτερη χρονική στιγμή είναι ύστερα από την κατάληξη των συζητήσεων για τη ρύθμιση του χρέους και προσθέτουν ότι αν γινόταν νωρίτερα θα ήταν έγκλημα κατά της χώρας και του λαού. Αν ο Αλέξης Τσίπρας αναγκαστεί να προχωρήσει νωρίτερα, θα το κάνει μόνο γιατί δεν θα έχει άλλη επιλογή.

Η Βουλή ψήφισε "ναι", ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 39 βουλευτές – Πρώτα Eurogroup, μετά ανασχηματισμός – Όλα ανοιχτά για την κυβέρνηση


Η συμφωνία πέρασε, ο στόχος επετεύχθη, αλλά η κυβέρνηση έχασε. Πρώτα μπαίνει για το καλό της χώρας, λέει το Μαξίμου η συμφωνία, και ύστερα όλα τα άλλα. 

Η συμφωνία εγκρίθηκε, για την ακρίβεια τα πρώτα μέτρα με ευρεία πλειοψηφία και 229 “ναι”, ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 39 απώλειες, βαρύτατες απώλειες, που το Μαξίμου χαρακτηρίζει διαίρεση της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Ωστόσο αυτή τη στιγμή για τον Αλέξη Τσίπρα προτεραιότητα έχει το Eurogroup στις 11:00 που συνεδριάζει ώστε να κινηθούν οι διαδικασίες άμεσης χρηματοδότησης της Ελλάδας.
Η ψηφοφορία:

Στη ψηφοφορία η κυβέρνηση έχασε 39 βουλευτές. Οι 32 είπαν όχι, έξι είπαν παρόν και μια βουλευτής απουσίαζε. Τέσσερις ήταν οι υπουργοί που είπαν όχι και έτσι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος ενός ευρύτατου ανασχηματισμού.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Γαβριήλ Σακελαρίδη:
Σήμερα η Βουλή έκανε το πρώτο σημαντικό βήμα για τη συμφωνία, ψηφίζοντας τα δύσκολα μέτρα.
Το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας, όμως, συνιστά σοβαρή διαίρεση στην ενότητα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
32 Βουλευτές αποφάσισαν να μην στηρίξουν την κυβέρνηση της Αριστεράς καταψηφίζοντας την επιλογή της για αποτροπή του κινδύνου της χρεοκοπίας.
Βασική προτεραιότητα του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της Συμφωνίας, το αμέσως επόμενο διάστημα.
Ξημερώματα σύσκεψη με τον Πρωθυπουργό:

Ο Αλέξης Τσίπρας αμέσως μετά την ψηφοφορία συγκάλεσε σύσκεψη στο γραφείο του στη Βουλή. Μαζί του ήταν οι: Νίκος Παππάς, Χρήστος Μαντάς, Κορωνάκης, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Νίκος Ξυδάκης, Πάνος Σκουρλέτης, Δημήτρης Βίτσας και Νίκος Βούτσης.

Το ερώτημα αυτή τη στιγμή είναι ποια θα είναι η αντίδραση της κυβέρνησης που εξακολουθούν να στηρίζουν πλήρως 110 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι 13 των ΑΝΕΛ. 
Μια άμεση απάντηση είναι η αντικατάσταση των τεσσάρων υπουργών που είπαν “όχι” (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Βλαβάνη και Ήσυχος), αλλά και η αντικατάσταση άλλων “μη πρόθυμων” υπουργών.

Την ίδια ώρα δεν διαφαίνεται ο τρόπος με τον οποίο θα δημιουργηθεί κυβέρνηση ειδικού σκοπού μετά την απώλεια της δεδηλωμένης από την κυβέρνηση καθώς τόσο το Ποτάμι, όσο και η ΝΔ δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δεν θα συμμετέχουν. Το ενδεχόμενο εκλογών πλησιάζει καθώς η κυβέρνηση θα μπορέσει να συνεχίσει το έργο της μόνο με την ανοχή και τις ψήφους της αντιπολίτευσης.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Προς διάσπαση ο ΣΥΡΙΖΑ – Αλλαγή πορείας για Αριστερή Πτέρυγα

Σε πορεία διάσπασης έχει εισέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη δύσκολη συμφωνία με τους δανειστές στην οποία υποχρεώθηκε ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, καθώς η Aριστερή Πτέρυγα του κόμματος εμφανίζεται αποφασισμένη να μην ψηφίσει τα μέτρα που θα έλθουν με δύο νομοσχέδια στην Βουλή στις 15 και στις 22 Ιουλίου.
Η ψήφιση και η υλοποίηση των μέτρων προκαλεί πολιτική μετάλλαξη στον ΣΥΡΙΖΑ, την οποία δεν θα ακολουθήσει η Αριστερή Πτέρυγα του κόμματος.
Σήμερα το πρωί συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος όπου η ηγεσία θα εξηγήσει τη στάση της αλλά αναμένεται να δεχθεί κριτική σε κάθε περίπτωση. Το θέμα περιπλέκεται καθώς επικεφαλής στην Αριστερή Πλατφόρμα είναι ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης ενώ δύο ακόμη υπουργοί -μετά την παραίτηση του κ. Νίκου Χουντή- ανήκουν σε αυτή, ο κ. Δημήτρης Στρατούλης και ο κ. Κώστας Ήσυχος. Επιπλέον στην ψηφοφορία του Σαββάτου υπήρξαν 17 διαρροές ενώ 15 βουλευτές δήλωσαν ότι ψήφισαν ναι αλλά εννοούσαν όχι. Από αυτούς τους 32 οι περισσότεροι εντάσσονται ή έχουν σχέση με την Αριστερή Πλατφόρμα -εξαιρούνται οι κ.κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου και Γιάνης Βαρουφάκης. Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης ήδη δήλωσε μιλώντας στους δημοσιογράφους ότι θα δηλώσει παρών και στις επόμενες δύο ψηφοφορίες. Παράλληλα παραμένει υπουργός Ανάπτυξης μέχρι ο πρωθυπουργός να του ζητήσει την παραίτησή του. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους δύο υπουργούς αφού ο κ. Νίκος Χουντής ήδη παραιτήθηκε για να διαδεχθεί τον κ. Μανώλη Γλέζο στην ευρωβουλή.
Τα μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας συνεδρίασαν χθες στο γραφείο της αντιπροέδρου της Βουλής κας Δέσποινας Χαραλαμπίδου. Η απόφαση που ελήφθη είναι οι βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση, άλλοι θα καταψηφίσουν, άλλοι θα δηλώσουν παρών και άλλοι θα απέχουν. Ο κ. Δημήτρης Κοδέλλας με μία σκληρή δήλωση κατά της ηγεσίας για τις κινήσεις της το τελευταίο εξάμηνο, γνωστοποίησε ότι θα παραιτηθεί και θα παραδώσει την έδρα αφού πρώτα καταψηφίσει τα μέτρα. Όσες κι αν είναι οι διαφοροποιήσεις περισσότερες από 30 ή λιγότερες αν οι κινήσεις της ηγεσίας αποδώσουν είναι σαφές ότι πολιτικά η δεδηλωμένη έχει χαθεί και ο κ. Τσίπρας θα αναγκαστεί να βασιστεί στις ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης για να περάσει τα δύσκολα νομοσχέδια με τα μέτρα.
Από εκεί και πέρα όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Τσίπρας φέρεται αποφασισμένος να μεταθέσει το ξεκαθάρισμα στο κόμμα του σε δεύτερο χρόνο. Στην ιεράρχηση που έχει κάνει πρώτη προτεραιότητα είναι η ψήφιση των μέτρων προκειμένου να δρομολογηθεί η αποκατάσταση της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας. Ακολουθεί το κυβερνητικό πρόβλημα, ο ανασχηματισμός που θα κάνει και εάν θα συγκροτήσει κυβέρνηση ειδικού σκοπού με τη συμμετοχή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, οπότε θα διαρρήξει τις σχέσεις του όχι μόνο με την Αριστερή Πτέρυγα του κόμματος αλλά και με τον κυβερνητικό του εταίρο κ. Πάνο Καμμένο. Τρίτο στην ιεράρχησή του είναι το ξεκαθάρισμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως καθώς η ηγεσία της κυβέρνησης έχει πάρει τις αποφάσεις της να υλοποιήσει την σκληρή μνημονιακή πολιτική η διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπότρεπτη και είναι θέμα είτε λίγων ωρών είτε λίγων εβδομάδων. Ο κ. Τσίπρας φέρεται να έχει αποφασίσει να μεταθέσει τις αποφάσεις του για τον ανασχηματισμό και για τα εσωκομματικά για μετά τις 22 Ιουλίου ωστόσο δεν αποκλείεται οι εξελίξεις να τον προλάβουν. Ένα πρώτο δείγμα γραφής από όλους τους εμπλεκόμενους στην εσωκομματική κρίση θα δοθεί στην σημερινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος. Δεν είναι βέβαιο πόσοι θα ακολουθήσουν την στάση του κ. Κοδέλλα και παραδώσουν την έδρα τους αφού θεωρούν ότι δεν δεσμεύονται από καμία συμφωνία από την στιγμή που η ηγεσία παραβιάζει κατάφωρα το πρόγραμμα και τις πολιτικές θέσεις του κόμματος. Το πλέον πιθανό είναι όσοι διαφοροποιήσουν την στάση τους να συγκροτήσουν κοινοβουλευτική ομάδα και να μεταθέσουν σε δεύτερο χρόνο το εάν θα σχηματίσουν κόμμα ή όχι.

Η αποτυχία και το ψέμα

Μία σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης αρνείτο κατά τους τελευταίους μήνες να αντικρίσει κατάματα την πραγματικότητα. Πείσθηκε πως το δημοψήφισμα θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης και θεωρούσε το Grexit τεχνητή απειλή και κινδυνολογία.

Οσα έχουν μεσολαβήσει από την προπερασμένη Κυριακή έως σήμερα έδειξαν με τον πιο απτό τρόπο ότι η σκληρή πραγματικότητα δεν συνάδει, σε καμία περίπτωση, με τις ψευδαισθήσεις, οι οποίες καλλιεργήθηκαν τόσο συστηματικά. Είναι καιρός η κυβέρνηση να σταματήσει να κρύβει την αλήθεια και να επιχειρεί να χειραγωγήσει την ελληνική κοινή γνώμη. Αν μη τι άλλο, η πρόσφατη εμπειρία δείχνει πως οι πολίτες στο τέλος της ημέρας συγχωρούν την αποτυχία, ποτέ όμως το ψέμα.
Έντυπη

Bάλτε τέλος στην ανασφάλεια


Η συμφωνία που επιτεύχθηκε στη μαραθώνια χθεσινή Σύνοδο Κορυφής μπορεί να άφησε μια πικρή γεύση για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε  η χώρα μας, από ένα μέρος τουλάχιστον των ευρωπαίων, αλλά παράλληλα κράτησε τη χώρα στη ζώνη του ευρώ και έβαλε ένα φρένο στην αβεβαιότητα που μας ταλανίζει. Μέσα από ένα επώδυνο συμβιβασμό επιτεύχθηκε το μείζον αυτή τη στιγμή, η αποφυγή του Grexit  που βρισκόταν για πρώτη φορά ανοικτά στο τραπέζι.

Τα τραγικά λάθη των τελευταίων μηνών, με την καταστροφική συμβολή του ανεκδιήγητου κ.Βαρουφάκη επιδείνωσαν δραματικά και την κατάσταση της οικονομίας και την αξιοπιστία της χώρας,δυσκολεύοντας τραγικά  την επίτευξη μιας αναγκαίας συμφωνίας.Το τίμημα είναι πράγματι βαρύ και το πολιτικό κόστος, όπως αποδεικνύεται από τη στάση σημαντικής μερίδας βουλευτών του Σύριζα μεγάλο.

Οποιαδήποτε άλλη επιλογή όμως αυτή τη στιγμή θα ήταν πολύ πιο επώδυνη, πολύ πιο δραματική ιδιαίτερα για το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που υποφέρει περισσότερο από την κρίση. Ο πρωθυπουργός, έκανε το μεγάλο βήμα να συγκρουστεί με σημαντικό τμήμα του κόμματος του, αλλά και με την πολιτική που ο ίδιος διακήρυσσε. Είναι όμως μια πολιτική ευθύνης που οφείλει τώρα να την υπηρετήσει μέχρι τέλος, αγνοώντας το πολιτικό κόστος.

Οι παλινωδίες και οι ψευδαισθήσεις των τελευταίων μηνών, πρέπει να εγκαταλειφθούν οριστικά και αμετακλήτως. Το τεράστιο κόστος που επωμίστηκε η οικονομία, αλλά και η κοινωνία δεν επιτρέπει νέες καθυστερήσεις και ανακολουθίες. Όσο γρηγορότερα  υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που αναλάβαμε, όσο πιο αποφασιστικά προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, τόσο πιο σύντομα θα περιορίζονται οι συνέπειες και θα αποκαθίσταται η ομαλότητα στη χώρα.

Η χώρα χρειάζεται μια νέα αρχή και οι πολίτες δικαιούνται να ξέρουν την πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουν. Χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς λαϊκισμούς και χωρίς μικροκομματικές ισορροπίες. Είναι καιρός επιτέλους, τώρα που υπάρχει ένα ευρύτατο πολιτικό μέτωπο υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη,να αντιμετωπιστούν λάθη, προκαταλήψεις και παθογένειες που μας οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση.

Αρκετές θυσίες πήγαν ως τώρα χαμένες, γιατί κάποιοι δεν τόλμησαν ή γιατί επέμεναν να επαναλαμβάνουν τις ίδιες καταστροφικές επιλογές  που μας οδήγησαν ως εδώ. Η χώρα έχει ανάγκη από μια ριζική ανασυγκρότηση για να μπορέσει επιτέλους να αρχίσει να  κοιτά το μέλλον με αισιοδοξία. Οι επόμενες μέρες πρέπει να αποδείξουν σε όλους ότι τόσο ο πρωθυπουργός που έχει την πρώτη ευθύνη, όσο και οι πολιτικές δυνάμεις, έχουν συναίσθηση των ευθυνών τους.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Γιατί μπορεί να είναι επικίνδυνη μια συμφωνία τόσο για Μέρκελ όσο και για Τσίπρα


Η τελευταία προσφορά της Ελλάδας φαίνεται ότι θα τύχει καλύτερης αποδοχής από τους εταίρους, αλλά θα μπορέσουν να την "πουλήσουν" σε Βερολίνο και Αθήνα;
Με αυτό το κρίσιμο ερώτημα ξεκινά το άρθρο του στο Politico ο Matthew Karnitschnig.
Κι ενώ Μέρκελ και Τσίπρας ετοιμάζουν αποσκευές για Βρυξέλλες αυτό το Σαββατοκύριακο σε μια τελευταία απόπειρα να σωθεί η Ελλάδα από την οικονομική καταστροφή, η επιτυχία μπορεί να εμπεριέχει ένα μεγαλύτερο πολιτικό ρίσκο και για τους δυο τους σε σχέση με την αποτυχία.
Κι αυτό γιατί πολύ απλά οι Κοινοβουλευτικές τους Ομάδες – τόσο τoυ ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του CDU - είναι πιο πολωμένες από ποτέ και δεν έχουν την ίδια άποψη με εκείνους ότι μια μη συμφωνία θα ήταν επώδυνη και για τις δύο πλευρές.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο, «μετά από μήνες καυστικών συνομιλιών και υπό τον κίνδυνο να καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, το να υπάρξει μια συμφωνία προϋποθέτει περισσότερο την αμοιβαία εμπιστοσύνη και λιγότερο το πόσος θα είναι ο ΦΠΑ στην τάδε ή την δείνα υπηρεσία».
Μόνο που αυτή δεν θα πρέπει να κερδηθεί μόνο μεταξύ των εταίρων στην Ευρωζώνη, αλλά και στο εσωτερικοκομματικό πεδίο. Η Γερμανία, ήδη, αντιμετωπίζει δίνες εσωτερικών αναταραχών στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα, με πρώτο – πρώτο τον Σόιμπλε να θεωρεί ότι η Αθήνα δεν θα καταφέρει ποτέ να εφαρμόσει όλα αυτά τα μέτρα. Ενδεικτικό της στάσης του Σόιμπλε ήταν και το χοντροκομμένο αστείο του, κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Μ. Σαπέν, ότι θα δεχόταν το Πουέρτο Ρίκο στην Ευρωζώνη για να το... ανταλλάξει με την Αθήνα που θα πήγαινε στο δολάριο.
Στη συνέχεια το άρθρο αναφέρει στους ακραίους του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, οι οποίοι μπορούν να αντιταχθούν στα νέα μέτρα. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι το καλύτερο άλλοθι για να μην κάνουν πίσω. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν ότι αυτή η συμφωνία ομοιάζει με προδοσία της θέλησης του λαού.

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Πεθαίνουμε αυτοθαυμαζόμενοι.


«Αφορισμοί από τη ζώνη του Λυκόφωτος» είναι ο τίτλος του άρθρου της Σώτης Τριανταφύλλου στο Athens Voice. Πρωτοφανώς βίαιο, μετά το Οχι στο δημοψήφισμα.
Γράφει η Σώτη Τριανταφύλλου:
«Το «ναι» στο δημοψήφισμα ήταν δύο αρνήσεις από τις οποίες προέκυπτε μία κατάφαση. «Όχι» στο «όχι» της κυβέρνησης στην ΕΕ, «όχι» στο «όχι» που μας πρότεινε να ψηφίσουμε. Τελικά, δεν ψήφισαν όλοι οι Έλληνες στο ίδιο δημοψήφισμα. Ο καθένας από μας απάντησε είτε σε δική του ερώτηση, είτε απλώς ξεστόμισε την αγαπημένη του άρνηση. Υπάρχουν πολλά όχι: όχι γλυκό και διστακτικό, όχι με ελαφρό ερωτηματικό, όχι διαπεραστικό (όχιιιιιιιι), όχι κοφτό, όχι σαν το φωνάζεις ψηλά από τις στέγες κτλ.
• Όπως άκουσα σε σατιρική ραδιοφωνική εκπομπή, το δημοψήφισμα ήταν κρίσιμο αλλά όχι σοβαρό. (Κλαυσίγελος).
• Γίνεται πολύς λόγος για το εθνικό μας ελάττωμα, τη διχόνοια. Η αριστερά ανέδειξε τη διχόνοια σε αρετή: ταξική πάλη, ταξικό μίσος, απόρριψη της κοινωνικής ειρήνης ως κατάσταση υποταγής στην άρχουσα τάξη. Δικτατορία του προλεταριάτου. Τώρα για ποιο πνεύμα συνεργασίας και συμφιλίωσης μιλάει; Kαι παρ’ όλ’ αυτά, ας δούμε με αισιοδοξία την ομιλία και τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα μετά τον θρίαμβό του.
• Συνειδητοποιούμε ότι το «όχι» είναι η θέση της Χρυσής Αυγής; Κι ότι το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της Μαρίν Λε Πεν για τη Γαλλία; Όπως υπάρχει αριστερός και δεξιός φασισμός υπάρχει και αριστερό και δεξιό «όχι»;
• Έχω κουραστεί να στρογγυλεύω τα αιχμηρά αντικείμενα· να λέω (ψέματα) «σέβομαι την άποψή σας» ενώ έχω μπροστά μου φασίστες· να διατηρώ φιλίες με φανατικούς. Έχω κουραστεί από την αποσιώπηση, τους αστεϊσμούς, τις δικαιολογίες, την εκλεκτική κώφωση, το ευγενές Let’s move to another topic. Ο εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται μέσα μας. Δεν καταφέραμε τίποτα τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι η ειρηνική συνύπαρξη, ακόμα και η φιλία, είναι εφικτές σε πείσμα των πεποιθήσεών μας. Όσα πιστεύουμε δεν αφορούν μόνον εμάς τους ίδιους: ωφελούν ή βλάπτουν τους ανθρώπους γύρω μας. Κι επειδή έχουμε ανεχθεί για πολύ καιρό επιβλαβείς ιδεολογίες, φτωχά μυαλά, νηπιώδεις και αποκλίνουσες μορφές συμπεριφοράς, έχει έρθει η στιγμή να πούμε φτάνει. Η παρόρμηση γίνεται απόφαση: σας παρακαλώ να μη μου μιλάτε, να μη μου τηλεφωνείτε, να μη με συναναστρέφεστε – να μιλάτε, να τηλεφωνείτε στους ομοίους σας° αυτούς να συναναστρέφεστε. Έχω γράψει πολλές φορές για την ανάγκη και για το μεγαλείο της ανθρώπινης συγχώρεσης. Αλλά δεν θα σας συγχωρήσω ποτέ.
• Οι νεότεροι άνθρωποι που ψηφίζουν τούτη την εποχή έχουν μεγαλώσει με την παιδεία του ΠΑΣΟΚ και την ιδιωτική τηλεόραση· με τα σκυλάδικα και τον trash πολιτισμό του νεόπλουτου Βαλκάνιου. Οι γενιές των reality shows, του ξεκατινιάσματος, της υπερέκθεσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απαιτούν αξιοπρέπεια και κραδαίνουν γαλανόλευκες: μεταφράζω το αίτημα της αξιοπρέπειας σε «φράγκα», προσφιλή λέξη που συνδυάζεται με «φραγκάτους» Ευρωπαίους που, περιέργως, αρνούνται να μας στέλνουν εμβάσματα ενώ εμείς σιγοπίνουμε φραπόγαλα χαλλλλαρά.
• Το ευρώ, συμπολίτες, δεν είναι «φράγκο», δεν είναι καν απλό νόμισμα. Είναι σύμβολο ενότητας. Αλλά αν νομίζουμε ότι η ΕΕ είναι η μαφία των τοκογλύφων (με επιτόκιο 2,3%), το ευρώ γίνεται ένα παλιόχαρτο.
• Οι πολιτικές νεολαίες της μεταπολίτευσης, εκτός του ότι στέρησαν από πολλά νεαρά στελέχη της εποχής εκείνης τη φυσιολογική προσωπική ζωή του νεαρού ανθρώπου (πράγμα που δημιούργησε ελλειμματικές προσωπικότητες), διαμόρφωσε το ύφος και το ήθος της σημερινής εξουσίας. Όσα έμαθαν οι Κνίτες, οι Ρηγάδες, οι μαοϊκοί, οι τροτσκιστές στη δεκαετία του 1970-1980 τα εφάρμοσαν στην ευρύτερη κοινωνία – et voilà les résultats! Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λειτουργεί με τη δομή, τη φρασεολογία και τα πολιτικά μέσα -προπαγάνδα, λασπολογία, τακτικισμοί, διπλωματία κομμουνιστικού τεθωρακισμένου- των κομματικών νεολαιών.
• Ο μέχρι προσφάτως αταξίδευτος κ. Τσίπρας έκανε τον τελευταίο καιρό πολλά ταξίδια. Έχω δύο ερωτήματα: είδε ότι στις δυτικές χώρες οι άνθρωποι ζουν καλύτερα από ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο; Κατάλαβε ότι η αριστερή προπαγάνδα εμφανίζει μια εικόνα του δυτικού κόσμου που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα;
• Μιλώντας για τα ταξίδια του κ. Τσίπρα, στη Μόσχα τον συνόδευσε η σύζυγός του. Μια φορά Κνίτης, παντοτινά Κνίτης. Στο τραπέζι της επίσημης δεξίωσης, το πρωθυπουργικό ζεύγος συνέφαγε με στελέχη της ρωσικής μαφίας. Οι Σοπράνος στη Μόσχα.
• Πώς κάποιοι υποτιθέμενοι σοβαροί άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ ανέχονται τόσα υστερικά και οιστριονικά επεισόδια από συντρόφους τους; Πώς ανέχονται την παιδαριώδη περιφρόνηση των κανόνων και της αυθεντίας, τη συμπεριφορά μίσους, τη διαδοχή κενών δηλώσεων;
• Το κυβερνητικό σχήμα δυσφημεί τις γυναίκες έχοντας αναδείξει σε υπεύθυνες θέσεις τα παράδοξα όντα που έχει αναδείξει. Η politically correct ποσόστωση γυναικών είναι μια οπισθοδρόμηση.
• Παρακολουθώ τα στιγμιότυπα από τις συναντήσεις του προέδρου της δημοκρατίας με διάφορα πολιτικά πρόσωπα: αμηχανία, γενικολογία, ευχές, άβολες στάσεις των σωμάτων.
• Λέξεις που δεν θέλω να ξανακούσω: σενάριο, θρίλερ, νωπή λαϊκή εντολή, πατρίδα, αλληλεγγύη, τελεσίγραφο, αξιοπρέπεια.
• Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «όχι», ήταν κάτι καλό. Όταν διάφοροι ξένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες μάς καλούσαν να ψηφίσουμε «ναι» αποτελούσε ωμή παρέμβαση στις εσωτερικές μας υποθέσεις.
• Μερικοί Έλληνες ισχυρίζονται ότι ψήφισαν «όχι», «για να γίνει μπάχαλο». Ποια είναι άραγε η διανοητική και συναισθηματική μας ηλικία;
• Πολλοί συντηρητικοί πολίτες, που διάγουν βίο μικροαστού, τρέφουν επαναστατικά όνειρα: ξυπνάει μέσα τους ο αρματολός και ο κλέφτης, ο παππούς τους με τα τσαρούχια. Όχι δεν «σέβομαι» τη γνώμη τους. Αρχίστε τη μικροαστική επανάσταση χωρίς εμένα.
• Συναυλίες και λαϊκοί χοροί στην πλατεία Συντάγματος: επιστροφή στο 1974 – επαναστατικά άσματα από καλλιτέχνες του λεγόμενου έντεχνου. Ή πώς να γίνεις συμπαθής στον λαό τώρα που έχουν μηδενιστεί οι πωλήσεις δίσκων.
• Καταλαβαίνει μόνον όποιος θέλει να καταλάβει. Παίζει ρόλο η βιολογική ικανότητα. Παίζει ρόλο η εμπειρία. Παίζει ρόλο η ψυχοσύνθεση.
• Άκουσα τον κ. Μίμη Ανδρουλάκη στο ραδιόφωνο. Πρώτη φορά ήταν τόσο εξοργισμένος. Και τόσο ειλικρινής έναντι της ίδιας του της παράταξης. Λόγω της μεγάλης βιολογικής του ικανότητας και της μακράς εμπειρίας. Μερικοί άνθρωποι, όπως ο κ. Ανδρουλάκης, εξελίσσονται μέσα στη ζωή τους – άλλοι καθηλώνονται° οι περισσότεροι καθηλώνονται. Συχνά, η καθήλωση παίρνει τη μορφή της τρέλας του μεγαλείου.
• Το κανάλι της Βουλής προβάλλει σοβιετικές ταινίες. Έτσι χτυπάμε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και απορρίπτουμε τα πολιτιστικά του υποπροϊόντα.
• Και παρ’ όλ’ αυτά, το «ναι» εκφράζει τον ρεαλιστή ενήλικο πολίτη. Το «όχι» εκφράζει τον αυτόχειρα νάρκισσο. Πεθαίνουμε αυτοθαυμαζόμενοι.
• Compañero Madurο, vamos a ganar. Juntos comeremos alimentos para animales.
• Δεν με ενδιαφέρει αν, με όλα τούτα, γίνομαι ακόμα πιο αντιπαθητική στο σοφό λαό και στις εξουσίες του. Frankly, dear, I don’t give a damn.


Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Τι σημαίνει η έξοδος της Ελλάδας από την ΕΕ και το Ευρώ - Τι θα γίνει με την οικονομία, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και την απασχόληση στη χώρα σε περίπτωση «ατυχήματος».

Αντιµέτωπη µε την «τέλεια καταιγίδα» θα βρισκόταν η Ελλάδα σε περίπτωση τυφλής ρήξης και εξόδου από την ευρωζώνη. Οι επιπτώσεις της ρήξης θα ήταν κάτι παραπάνω από ολέθριες, καθώς η χώρα είναι πέρα για πέρα απροετοίµαστη για να αντιµετωπίσει µια τόσο απαιτητική κατάσταση. Η έξοδος από το ευρώ δεν υπάρχει καµία αµφιβολία ότι δεν θα οδηγούσε απλά σε µια οικονοµική καταστροφή αλλά σε µια πραγµατική ανθρωπιστική κρίση.
Σε πρώτο χρόνο η Ελλάδα θα είχε να αντιµετωπίσει το χάος µιας ασύντακτης χρεοκοπίας, ενώ µακροπρόθεσµα η χώρα θα διολισθήσει µακριά από την ευρωπαϊκή οικογένεια χάνοντας κάθε θεσµική συγκρότηση. Η δηµοκρατία και το κράτος θα εκφυλίζονταν στα πρότυπα των λατινοαµερικανικών «δηµοκρατιών».
Σοκ και δέος για την οικονοµία
Μια έξοδος από το ευρώ θα προκαλούσε αυτοµάτως σοκ και δέος στην οικονοµία. Το νέο νόµισµα, όπως εκτιµούν οικονοµολόγοι, θα έχανε αµέσως το 50% της αξίας του, µε αποτέλεσµα όλα τα εισαγόµενα προϊόντα (καταναλωτικά αγαθά, πρώτες ύλες κ.ά.) µέσα σε µια νύχτα να ανατιµηθούν αναλόγως. Με απλά λόγια, σε όρους αγοραστικής δύναµης, µισθοί, συντάξεις και αµοιβές θα χάσουν τουλάχιστον το µισό της αξίας τους. Η λιτότητα θα ήταν πολλαπλάσια αυτής που έχουµε βιώσει τα τελευταία πολύ δύσκολα χρόνια.
Η επιστροφή σε νέο νόµισµα θα οδηγούσε άµεσα σε χρεοκοπία και εθνικοποίηση των τραπεζών, αλλά και στη χρεοκοπία πολλών επιχειρήσεων. Οι περιορισµοί στην κίνηση κεφαλαίων θα ήταν εξαιρετικά αυστηροί και, όπως εκτιµούν στελέχη τραπεζών, θα είχαν µόνιµο χαρακτήρα. Όπως τονίζουν, το τραπεζικό σύστηµα θα λειτουργούσε µε τρόπο που θα θύµιζε περισσότερο τη δεκαετία του ’80 παρά µια σύγχρονη οικονοµία.
Για να γίνει µια εισαγωγή προϊόντος, θα πρέπει µια εταιρεία να καταθέσει αίτηµα στην τράπεζα, η οποία θα το προωθήσει σε ειδική επιτροπή της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) για να το εγκρίνει. Η εµπλοκή της ΤτΕ στην καθηµερινή λειτουργία των επιχειρήσεων αποτελεί έναν κανονικόγραφειοκρατικό εφιάλτη που θα οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις εκτός αγοράς. Επιπλέον, η περίοδος αναταραχής και αβεβαιότητας που θα επικρατήσει το πρώτο διάστηµα θα διακόψει την πρόσβαση των εξαγωγικών εταιρειών στις αγορές τους. «Κάθε ελληνικό προϊόν που θα φύγει από το ράφι ενός καταστήµατος στο εξωτερικό θα χρειαστεί πολύ καιρό και σκληρή προσπάθεια για να επιστρέψει» σηµειώνουν στελέχη εξαγωγικών επιχειρήσεων.
Το αδιέξοδο σε τράπεζες και επιχειρήσεις -ειδικά σε όσες ασχολούνται µε το εµπόριο- θα οδηγούσε σε νέο άλµα της ανεργίας, η οποία έπειτα από έξι χρόνια κρίσης βρίσκεται ήδη σε πολύ υψηλά επίπεδα (άνω του 26%). Το έµφραγµα στην οικονοµική δραστηριότητα θα οδηγούσε σε µεγάλες ελλείψεις βασικών αγαθών, όπως τρόφιµα, φάρµακα και καύσιµα. Μεγάλα προβλήµατα θα αντιµετωπίσουν τα νοσοκοµεία αφού µηχανήµατα, ανταλλακτικά, ειδικά υλικά κ.ά. είναι κατά κύριο λόγο εισαγόµενα.
Άλλωστε, έχουµε ήδη πάρει µια µικρή γεύση για την εκτός ευρωζώνης ζωή. Ύστερα από πέντε µήνες ατελέσφορης «διαπραγµάτευσης» και υψηλού κινδύνου πολιτικών ελιγµών, το τραπεζικό σύστηµα εξασθένισε τόσο πολύ, που η κυβέρνηση υποχρεώθηκε στις τελευταίες ηµέρες του Ιουνίου να προχωρήσει στην επιβολή κεφαλαιακών περιορισµών. Με την ανακοίνωση των περιορισµών σχηµατίστηκαν αδιανόητες ουρές στα καταστήµατα των τραπεζών σε όλη την Ελλάδα από πολίτες που προσπαθούσαν να διασώσουν τις καταθέσεις τους. Ακολούθησαν µεγάλες ουρές στα βενζινάδικα, ενώ πολλοί έσπευσαν στα σούπερ µάρκετ να προµηθευτούν βασικά αγαθά. Και όλα αυτά µε την Ελλάδα εντός ευρώ και τους περισσότερους να πιστεύουν ή να ελπίζουν ότι τελικά, έστω και στο παρά ένα, θα υπάρξει συµφωνία κυβέρνησης – εταίρων.
Το φάσµα της ανθρωπιστικής κρίσης
Εκτός ευρώ θα ακολουθήσει το χάος. Ειδικά σε µια χώρα όπως η Ελλάδα που διαθέτει γραφειοκρατία και µια δηµόσια διοίκηση ανίκανη να διεκπεραιώσει αποτελεσµατικά το οτιδήποτε. Χωρίς περιστροφές, µια ασύντακτη χρεοκοπία της Ελλάδος και η έξοδός της από το ευρώ θα οδηγούσαν σε ανθρωπιστική κρίση. Τρόφιµα και φάρµακα θα πρέπει να διανέµονται µε δελτία στις πιο ευπαθείς κοινωνικές οµάδες, ενώ σε µεγάλη δοκιµασία θα βρεθούν τα νοσοκοµεία, που ήδη βρίσκονται σε οριακό σηµείο.
Η κυβέρνηση µε µια οικονοµία διαλυµένη, έχοντας χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, αδύναµη να εξισορροπήσει έσοδα και δαπάνες, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να τυπώνει νέο χρήµα, δηµιουργώντας πληθωρισµό και χάνοντας έτσι το πλεονέκτηµα ανταγωνιστικότητας από τη µετάβαση σε ένα νέο αδύναµο νόµισµα. Ο υψηλός πληθωρισµός θα έφερνε υψηλά επιτόκια, ενισχύοντας τον φαύλο κύκλο.
Τα παραπάνω θα ήταν τα πιο άµεσα οικονοµικά αποτελέσµατα του εξοβελισµού της Ελλάδας από το ευρώ. Πέραν αυτών, όµως, θα υπήρχαν και άλλες σοβαρές επιπτώσεις. Η οικονοµική κατάρρευση είναι βέβαιο ότι θα οδηγούσε στην πλήρη αποσύνθεση των θεσµών και η ήδη πολύ προβληµατική δηµόσια διοίκηση θα εκφυλιζόταν ακόµα περισσότερο, µε την πλήρη κυριαρχία του κοµµατισµού και των πελατειακών σχέσεων. Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα αποµακρύνει τη χώρα από τον σύγχρονο κόσµο και θα οδηγήσει στον θρίαµβο του πελατειακού µοντέλου. Αποξενωµένη από την Ευρώπη και από άλλους παραδοσιακούς συµµάχους όπως οι ΗΠΑ, η Ελλάδα θα είναι αποδυναµωµένη και ευάλωτη.
Λίγους µόνο µήνες µετά την έξοδο από το ευρώ η Ελλάδα θα έχει µετατραπεί σε µια φτωχή οικονοµία, υπερβολικά «κλειστή» στον ανταγωνισµό και τις δυνάµεις της αγοράς.
Η απειλή από συµφέροντα τρίτων στη χώρα
Μια πιθανή έξοδος της χώρας µας από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα έχει µόνο καταστροφικές οικονοµικές συνέπειες, αλλά µπορεί να προκαλέσει και ένα ντόµινο γεωπολιτικών εξελίξεων που συνδέονται µε την εξαιρετικά κρίσιµη φυσική θέση της χώρας. Η Ελλάδα ενώνει τον Βορρά µε τον Νότο και την Ανατολή µε τη Δύση όπως καµία άλλη χώρα. Αποτελεί το νότιο άκρο του ΝΑΤΟ και η σχέση που απολαµβάνει µε Ρωσία, Ιράν, Κίνα και άλλους είναι µοναδική εντός της συµµαχίας. Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα µπορούσε να στρέψει την Ελλάδα σε αναζήτηση ενός νέου στηρίγµατος όπως η Ρωσία, η οποία δείχνει να αναζητά απεγνωσµένα συµµάχους λόγω των κυρώσεων που έχει υποστεί για το ζήτηµα της Ουκρανίας.
Ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει κάνει «άνοιγµα» προς τη Μόσχα όσον αφορά το κοµµάτι της ενέργειας, το οποίο δείχνει όµως να διαταράσσει τις παραδοσιακά καλές σχέσεις µε τις ΗΠΑ. Αν η Ελλάδα αποµονωθεί οικονοµικά, δεν είναι απίθανο η Ρωσία να επιδιώξει να το εκµεταλλευτεί για να εξυπηρετήσει βραχυπρόθεσµα τα συµφέροντά της και να πραγµατοποιήσει την πολυπόθητη διείσδυσή της στη Μεσόγειο.
Από την άλλη, υπάρχει και ο παράγοντας «Τουρκία». Η κυβέρνηση Ερντογάν, έχοντας χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή και έχοντας σοβαρά προβλήµατα στα ανατολικά της (κουρδικό ζήτηµα), είναι πολύ πιθανό να επιδιώξει την επέκταση προς το Αιγαίο και τη Θράκη στα δυτικά, µε την Ελλάδα να βρίσκεται σε δυσµενή θέση οικονοµικά, κάτι που θα επηρεάσει και τα ζητήµατα άµυνας της χώρας.
Το πολιτικό προσωπικό και η κρίση
Θα µπορούσε να αποτραπεί αυτή η πορεία προς την καταστροφή; Η απάντηση είναι σαφώς θετική, αλλά απαιτεί θυσίες και γενναίες αποφάσεις. Επιχειρηµατίες, τραπεζίτες, επαγγελµατίες, αναλυτές κ.ά. στην ερώτηση «Τι πρέπει να αλλάξει στη χώρα για να τη διατηρήσουµε ζωντανή στην ευρωπαϊκή οικογένεια;» συµφωνούν ότι το πρώτο που πρέπει να αλλάξει είναι το πολιτικό σύστηµα. Το πολιτικό προσωπικό από το 2009 είδε την κρίση σαν ένα παράθυρο ευκαιρίας για να αρπάξει την εξουσία και ελάχιστα ενδιαφέρθηκε για την αντιµετώπιση της κρίσης και την τύχη των πολιτών.
Η Ελλάδα αφέθηκε να διολισθαίνει σε µια καταστροφική ύφεση, την οποία ανατροφοδοτούσε η αβεβαιότητα που προκαλούσε η µάχη των πολιτικών κοµµάτων να αρπάξουν την εξουσία. Έτσι, από το «Λεφτά υπάρχουν» το 2009 του Γιώργου Παπανδρέου περάσαµε στην αντιµνηµονιακή διετία του Αντώνη Σαµαρά και του «Δεν συναινώ στο λάθος» και τελικά στη «Διαγραφή του χρέους και των µνηµονίων» του Αλέξη Τσίπρα.
Στη χρονική περίοδο 2009 – 2015 από το υπουργείο Οικονοµικών πέρασαν οκτώ υπουργοί, ενώ πραγµατοποιήθηκαν τέσσερις φορές εκλογές και δοκιµάσαµε τέσσερις πρωθυπουργούς. Σχεδόν κάθε δύο χρόνια είχαµε εκλογές, µε ψεύτικες υποσχέσεις και µεγάλα λάθη, µε µόνο ορατό αποτέλεσµα τη βύθιση της οικονοµίας εξαιτίας της αβεβαιότητας και της πολιτικής αστάθειας.
Χαρακτηριστική είναι η εικόνα που σχηµατίζεται για την οικονοµία µετά την τελευταία εκλογική αναµέτρηση και την αλλαγή κυβέρνησης για την κατάργηση του µνηµονίου και την επίτευξη άλλης συµφωνίας σε νέες βάσεις: Από τον Δεκέµβριο του 2014, οπότε προκηρύχθηκαν εκλογές, µέχρι το τέλος Ιουνίου, τα αποτελέσµατα ήταν ολέθρια: Οι καταθέσεις µειώθηκαν κατά περίπου 44 δισ. ευρώ, η οικονοµία επέστρεψε σε ύφεση, στις τράπεζες επιβλήθηκαν capital controls, ενώ η χώρα βρίσκεται µε το ένα πόδι εκτός ευρώ.
Αν το πολιτικό σύστηµα, τονίζουν επιχειρηµατικοί και τραπεζικοί ηγέτες αλλά και άνθρωποι της αγοράς, δεν συµφωνήσει στα στοιχειώδη και δεν συναινέσει στις αναγκαίες µεταρρυθµίσεις για την αποτελεσµατική λειτουργία του κράτους και της οικονοµίας, τότε η έξοδος από το ευρώ είναι θέµα χρόνου.
Το άρθρο του Γιάννη Παπαδογιάννη δημοσιεύεται στο νέο τεύχος του Fortune που κυκλοφορεί την Παρασκευή 3 Ιουλίου με την εφημερίδα ΕΠΕΝΔΥΣΗ