«Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο. Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει» ΜΠΡΕΧΤ

Αφού «τελείωσαν» τα μνημόνια, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να αποτελειώσουν και τον μαρξισμό στην προσπάθεια να πουν ότι πάμε σε «νέα σελίδα»

Του Λευθέρη Χαραλαμπόπουλου

Αποφασισμένα να πείσουν ότι τα μνημόνια τελείωσαν, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να προετοιμάσουν ένα νέο αφήγημα μέσα από το οποίο θα προσπαθήσουν να κατοχυρώσουν ξανά θέση στο πολιτικό σκηνικό.

Η επιχειρηματολογία που επιλέγουν είναι η ακόλουθη: Τα μνημόνια τελειώνουν, με κόστος βέβαια αλλά τελειώνουν. Προφανώς δεν τελειώνει ούτε η σχέση εξάρτησης με την ΕΕ ούτε και η καπιταλιστική εκμετάλλευση. Όμως, δεν είμαστε πια μέσα στον στενό θεσμικό και πολιτικό κορσέ των «προγραμμάτων». Επομένως, το βασικό κέρδος από το «τέλος των μνημονίων» είναι ότι μπορεί πλέον η αριστερά να ριχτεί με όλες τις δυνάμεις της στον αγώνα, να πάρει πρωτοβουλίες και να αγωνιστεί υπέρ των κατώτερων τάξεων.

Πολύ ωραίο για να είναι αληθινό που λεν και στο χωριό του Τσακαλώτου…

Καταρχάς, τα μνημόνια δεν τελειώνουν.

Αυτό που τελειώνει είναι μια συγκεκριμένη διαδικασία όπου χρειαζόταν η έγκριση των «θεσμών» στη βάση αξιολόγησης για να εκταμιευτούν οι δανειακές δόσεις.

Μόνο που δεν τελειώνουν ούτε οι επιπτώσεις των μνημονίων, εφόσον η χώρα έχει δεσμευτεί ότι θα συνεχίσει να εφαρμόζει τα ψηφισμένα μέτρα και να εφαρμόζει λιτότητα, ούτε η επιτροπεία, εφόσον όσο τους χρωστάμε οι Ευρωπαίοι θα θέλουν να μας έχουν υπό στενή παρακολούθηση.

Για την ακρίβεια μπροστά μας έχουμε πολυεπίπεδη επιτήρηση:

Έχουμε την ενισχυμένη επιτήρηση που προβλέπεται για χώρες που πέρασαν από μνημόνια.

Έχουμε την αξιολόγηση για να πάρουμε τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων.

Έχουμε την παρακολούθηση της σύνταξης και εκτέλεσης του προϋπολογισμού που ισχύει για κάθε χώρα. Για να βγούμε κάποτε στις αγορές πρέπει να πουν την καλή τους κουβέντα και οι θεσμοί.

Στο μεταξύ έχουμε και… προψηφισμένα μέτρα.

Αυτά αφορούν τις συντάξεις, το αφορολόγητο και φυσικά τα πρωτογενή πλεονάσματα: 3,5% μέχρι το 2022 και μετά 2,2% μέχρι το 2060.

Πρωτογενή πλεονάσματα σημαίνουν πολύ απλά πολιτικές λιτότητας.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι κάθε άλλο παρά ελεύθερες θα είναι οι επόμενες κυβερνήσεις να αποφασίζουν τα δικά τους μέσα πολιτικής.

Έπειτα, προφανώς και δεν επιστρέφουμε απλώς στον… καπιταλισμό για να κάνουμε ταξική πάλη.

Τα μνημόνια αφήνουν ως κληρονομιά έναν άγριο νεοφιλελευθερισμό που βασική του κληρονομιά θα είναι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να διεκδικείς.

Όταν όλα θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί, όταν ουσιαστικά νομοθεσία για συλλογικές συμβάσεις δεν θα υπάρχει, όταν «νόμος είναι το δίκιο του επενδυτή», τότε μάλλον δεν θα μιλάμε για απλή επιστροφή στον ταξικό αγώνα και τα δίκια των εργαζομένων.

Προφανώς και πάμε σε μια νέα σελίδα.

Μόνο που είναι μια σελίδα ήδη γραμμένη.

Με μνημονιακά μέτρα, με τεράστιες απώλειες για μισθωτούς και συνταξιούχους, με αντεργατικά νομοθετήματα σε ισχύ, με το δημόσιο πλούτο ξεπουλημένο.

Πάμε σε νέα εποχή πολύ ναρκοθετημένη ως προς τις ανάγκες και τα δικαιώματα των υποτελών τάξεων. Σε χειρότερη και όχι καλύτερη αφετηρία.

Και το κυριότερο: πάμε σε μια νέα εποχή με την αριστερά στη μεγαλύτερη ανυποληψία.

Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη από το να πιστεύει κανείς ότι μετά από το τρίτο μνημόνιο, μετά από τις ιδιωτικοποιήσεις, μετά τη μείωση του αφορολόγητου, οι κατώτερες τάξεις θα περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ να τους οδηγήσει σε νέους αγώνες.

Γιατί μπορεί να φαντασιώνονται στην Κουμουνδούρου ότι θα γίνουν το νέο ΠΑΣΟΚ, αλλά καλό είναι να θυμούνται ότι το ΠΑΣΟΚ κάποτε έδωσε αρκετά στα λαϊκά στρώματα (πριν φυσικά μεταλλαχτεί και τα πάρει πίσω).

Τα πράγματα είναι απλά: οποιαδήποτε δυνατότητα πραγματικά προοδευτικής πολιτικής και όχι απλώς κάποιων περιστασιακών βοηθημάτων απαιτεί κάπως να ξεφορτωθούμε την κληρονομιά των μνημονίων.

Αυτό ούτε εύκολο είναι ούτε δεδομένο.

Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα που θα μπορούσε να ηγηθεί μιας τέτοιας προσπάθειας, όσα τσιτάτα του Μαρξ και εάν θυμηθούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί όπως και να το δει κανείς, κληρονομιά των μνημονίων είναι ότι αποκτήσαμε και ένα ακόμη μνημονιακό και στις πολιτικές που εφαρμόζει νεοφιλελεύθερο κόμμα: τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και επειδή στους Τριπριστές τους αρέσει πολύ και ο Μπρεχτ όταν πλάθουν τα παραμύθια τους θα τους θυμίσω το εξής: «Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο. Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει».

Με τη ματιά του φωτογράφου Μενέλαου Μυρίλλα...Η δουλειά βρώμαγε από το πρωί όταν τα σαΐνια της επικοινωνίας του Μαξίμου αποφάσισαν να ανακοινώσουν το ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Ιθάκη....

Ο φωτογράφος Μενέλαος Μυρίλλας του πρακτορείου SOOC κατήγγειλε με ανάρτηση – καταπέλτη στο facebook τη μεθόδευση των υπογείων του Μαξίμου για το διάγγελμα του πρωθυπουργού στην Ιθάκη.

Αρχικά, οι επιτελείς του Μαξίμου προσπάθησαν να διατηρήσουν μυστική την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Ιθάκη προκειμένου να αποφύγουν δημοσιογράφους και φωτογράφους και εν συνεχεία απαγόρευσαν στα ιδιωτικά φωτοειδησεογραφικά πρακτορεία που βρέθηκαν εγκαίρως στο νησί να καταγράψουν την ιστορική στιγμή του διαγγέλματος του Αλέξη Τσίπρα για την έξοδο από τα μνημόνια.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Μενέλαου Μυρίλλα:

«Μεγάλο κείμενο. Στο πνεύμα των τελευταίων βαιραλ, όποιος είναι αληθινά φίλος μου ίσως το διαβάσει μέχρι τέλους. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Απαιτείται γονική συναίνεση περιέχει μπινελίκια.

»Η δουλειά βρώμαγε από το πρωί όταν τα σαΐνια της επικοινωνίας του Μαξίμου αποφάσισαν να ανακοινώσουν το ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Ιθάκη λεπτά αφότου το σινουκ με την κομπανία του Μαξίμου απογειώθηκε λες και θα προλαβαίναμε να πάμε από Αθήνα στην Ιθάκη σε μια ώρα. Βέβαια ξέροντας τι μαλακοπίτουρες έχουν υπάρξει στο παρελθόν εκεί στα υπόγεια του Μαξίμου είμασταν ήδη στο νησί με τον συνάδελφο φωτορεπόρτερ Γιώργο Κονταρίνη αλλά και άλλους δημοσιογράφους.

»Ευθυνόφοβα ανθρωπάκια που βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας, που τρέμουν ακόμα και την σκιά τους, κινούν σκοροφαγωμένα νήματα με σπασμωδικές κινήσεις και δεν έχουν καν το θάρρος να πουν ότι δεν θέλουμε κανέναν να καταγράψει κάτι που θεωρούν ιστορική στιγμή εκτός από αυτούς που ξέρουν ότι ελέγχουν και πληρώνουν (ΕΡΤ-Προσωπικός φωτογράφος του Πρωθυπουργού), ώστε να μην νιώσουν στιγμή πως μπορεί η μαριονέτα πάνω στην οποία ασελγούν να κάνει ένα ελεύθερο βήμα. Θα ήταν πιο έντιμο και σίγουρα πιο ευφυές να παραδεχτούν τι θέλουν, από το να μας λέει ο Προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού Θανάσης Καρτερός ότι «ποτέ δεν έχουν φωτογραφηθεί διαγγέλματα του Πρωθυπουργού, γιατί να γίνει σήμερα?» Λυπάμαι που οι παρωπίδες οι οποίες μάλλον γράφουν στην μια μεριά «έχουμε πάντα δίκιο» και στην άλλη «ο Τρότσκι απλά σκόνταψε με το κεφάλι στην ορειβατική αξίνα του συντρόφου Μερκαντέρ» και τις οποίες πιθανώς φοράει σε μόνιμη βάση δεκαετίες τώρα, δεν τον έκαναν να καταλάβει το ποσό υποβάθμισε το επικοινωνιακό Καβαφικό τρικ που και ο ίδιος ίσως προέκρινε, παραδεχόμενος οτι είναι άλλο ένα διάγγελμα της σειράς.

»Η άγνοια του πρωθυπουργού για το πόσο ηλίθιοι και ανίκανοι είναι αυτοί που έβαλε να τον περιτριγυρίζουν αλλά και πόσο μικρό τον κάνουν να δείχνει αποτυπώθηκε τόσο στην ειλικρινή του απορία όταν είδε εμένα και τον φωτογράφο της ευρωκινησης Γιώργο Κονταρίνη να μπαίνουμε στην συνάντηση που είχε με τον δήμαρχο Ιθάκης και με χαμόγελο μας ρώτησε «πού ήσασταν εσείς ρε παιδιά?» όσο και στην αμηχανία του όταν απαντήσαμε με τον τρόπο που άρμοζε. Ξέροντας την λατρεία μου στην Αριστοφανική θεατρική γλώσσα μπορείτε να φανταστείτε τι όμορφα πράγματα ακούστηκαν σήμερα, αυτή την τόσο γιορτινή και αισιόδοξη ημέρα. Νιώθω κάπως άσχημα που παραδέχθηκα με τοσες κάμερες κινητών να γράφουν, και της ΕΡΤ αλλά αυτή δεν μετράει γιατί όταν στριμοκωλιαζει κανείς τον Πρωθυπουργού ως εκ θαύματος είναι πάντα στο pause, ότι δεν σκοτίζομαι καθόλου για την συνάντηση με τον Δήμαρχο Ιθάκης, ξανά συγγνώμη κύριε δήμαρχε σάς το είπα και την ώρα που έπεφτε το ξεχεστηριο αλλά η δήλωση στην οποία μας απαγορεύτηκε από τους Αστυνομικούς του Μαξίμου να φωτογραφίσουμε κατόπιν εντολής του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού ξεπερνά την συνάντηση σας κατά πολύ σαν είδηση και μάλιστα σε διεθνή κλίμακα.

»Όπως τόνισα στους αρμοδιους για αυτό το καραγκιοζιλικι αν κάνουμε και εμείς με τον ίδιο άθλιο τρόπο την δουλειά μας θα διασκεδάσει πλήθος κόσμου με τις εικόνες που θα βγούν, καθώς θεωρώ ότι μπορούμε να κάνουμε το Τουίτερ να εκσπερματίζει σε καθε τσίου με εικόνες που μας προσφέρονται απλόχερα, αν και μάλλον όχι εσκεμμένα, από αυτόν τον περίεργο εως αλλοπρόσαλλο κυβερνητικό σχηματισμό. Ο επαγγελματισμός μας και ο σεβασμός στον άλλον δεν μας επιτρέπει να το κάνουμε (όχι εσκεμμένα τουλάχιστον). Σεβασμό που εσείς εκεί στα υπόγεια του Μαξίμου δεν δείχνετε καιρό τώρα (πάλι εσκεμμένα) και που η ευεξία που μου έχουν προσφέρει οι μπύρες που έχω καταναλώσει για την σημερινή γιορτή σας με κάνει να τολμήσω να παραδεχτώ δημοσίως ότι φέρεστε κομματάκι σαν κομπλεξικοί μηνάρες. (Γράφεται και με ι χωρίς να αλλάζει η σημασία)

»Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ για να δώσω και εγώ την σημειολογία όσων συνέβησαν σήμερα με έναν «Καρτερικό» τρόπο είναι το παρακάτω σκίτσο του Αρκά, παλιό αλλά περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.

»Όσοι φτάσατε έως το τέλος του ποστ κάντε ένα share μπας και φτάσει στα κατάλληλα μάτια και νιώσουν πόσο όμορφα περάσαμε και πόσο αισιόδοξοι νιώθουμε για ακόμα μια φορά, την πρώτη μεταμνημονιακή, που έχουμε τους σωστούς ανθρώπους στην σωστή θέση.»